На неком облаку, на некој звезди,
Знам да јеси,
Али не видим те од Сунца.
У сваком мом си кораку,
У сваком лепом што се деси,
Нешто што у сваком мраку светлуца.
И поново сипаш онај стари зачин
Што мирише на тамјан и векове,
И поново зам колико ми значиш
док ме дотичеш кроз ветрове.
На некој обали, на некој стени,
Негде у мени…
Нешто што светлуца
У сузици иконе.
Нешто што загрлим,
Па не дам никоме.
Али не видим те од Сунца.
