Из нетрага нечиста је сила
попела се на трон фараона.
У голуба поломљена крила,
утихла су са Љевишке звона.
Идеали посташе згариште
над ко’ијем сад аждаха лети.
Тамо где је душе извориште
коло воде звериње, авети.
Где је нест’о Обилића завет
да ће мачем противу рогатог?
Пречусмо ли Николајев савет:
„Само с Богом срце је богато!“
Воздигни се роде крстоносни,
треба срамна љага да се скине,
смрадни коров сав да се покоси!
Сунце јарко јутром ће да сине…