Чујеш ли нас ноћас, наш небески Оче
Зовемо из дома нашег скромног ума
Молитвама што се у тишини точе
Kао рајске птице сред божанских шума.
Видиш ли нас ноћас, са свећом у руци
Где светлимо путе од почетка твога
Помилуј нас Оче, неправду дотуци
Kо у темељ такне, отима од Бога.
Вођен руком некад незаслужног дара
Народ Тобом велик, мада тако мали
Измерен сатом вечног Хиландара
Вековима моли и кандило пали.
Долине и стране, извори и воде
Лактови и стопе ‒ твоја исходишта
Kада кроз уснуће Божјом стазом оде
Све од овог света дође ти ко ништа.
Док небеском реком плови твоја лађа
А буктиња вере вечношћу се њиви
У нама се ноћас, нова нада рађа
Са молитвом теби, Бог у нама живи.
Миленко Шарац